Wybrańcem księżniczki Elżbiety był Harald Sigurdsson zwanym Hardrade, którego historia zapamiętała jako Haralda III Srogiego. Najmłodszy, trzeci syn króla Norwegii, zyskał to miano z powodu brutalności i okrucieństwa, mierzył przy tym 210 cm wzrostu, czyli był i według aktualnej miary bardzo wysoki, a w średniowieczu musiał uchodzić za olbrzyma.
Mając zaledwie około 15 lat Harald wziął udział w bitwie pod Stiklestad (1030 rok), która była wielkim starciem pogan z chrześcijanami. Sigurdsson walczył po stronie tych ostatnich i być może widział śmierć swego przyrodniego brata, króla Olafa II Haraldssona, który chciał odzyskać Norwegię i umocnić wiarę chrześcijańską. Zamiast tego Olaf zginął, a Harald musiał uciekać przed zemstą zwycięzcy, króla Danii i Anglii Kanuta I Wielkiego. Młody książę udał się na dwór wspomnianego księcia kijowskiego, gdzie później poznał piękną Elżbietę.
Ale Haraldowi prędzej było do miecza niż łożnicy. Już rok po bitwie ruszył wraz z Jarosławem Mądrym na króla Polski Mieszka II, syna Bolesława Chrobrego. Zaatakowali i zdobyli Grody Czerwieńskie, czyli ziemie, których głównymi grodami były Czerwień i Przemyśl. Swoją drogą przegrana Mieszka II finalnie zmusiła polskiego króla do ucieczki do nieprzychylnych mu Czech. Czesi uwięzili władcę, skrępowali genitalia powrozem i wykastrowali, ponoć w zemście za to, że jego ojciec oślepił im wcześniej księcia. Mieszko przeżył, ale jak zapisał Gall Anonim „żony więcej nie zaznał”.
Ale wróćmy do Haralda, który za swe wojenne osiągnięcia został doceniony przez Jarosława i umocnił się w strukturze jego zaufanych wojowników. Już około 1034 nadarzyła się kolejna szansa do wojaczki i młody wiking ruszył z pół setką wojów do Bizancjum. W Konstantynopolu szybko został mianowany dowódcą bizantyjskiej gwardii warneńskiej i brał udział w działaniach na Morzu Śródziemnym, w Azji Mniejszej, na Sycylii, prawdopodobnie w Ziemi Świętej, w Bułgarii i w samym Konstantynopolu, gdzie zaangażował się w cesarskie spory dynastyczne.
Skąd się wzięła gwardia wareńska i kim byli Waregowie? To również skandynawscy wikingowie, głównie ze Szwecji i Danii, którzy uważani są za twórców pierwszego organizmu państwowego na obszarach zachodnich rubieżach obecnej Ukrainy i Rosji. To średniowieczne państwo znamy pod nazwą Rusi Kijowskiej. Waregowie byli potrzebni królom Konstantynopola, bo nie zostali uwikłani w lokalne układy oraz intrygi i słynęli ze swojej bitności.
Waregowie szybko stali się elitarną formacją gwardii cesarskiej, a zatem stanowisko dowódcy było bez wątpienia wyróżnieniem dla Haralda. Odwdzięczył się z nawiązką. Wiosną 1042 roku, już jako dowódca gwardii, wziął udział w obaleniu cesarza Michała V, zyskując nie tylko przychylność nowego władcy, ale i wielkie bogactwo.
Jednak, gdy rok później Harald postanowił zrezygnować ze służby cesarzom bizantyjskim i ruszyć po swoją własną koronę, Konstantyn IX Monomach stanowczo się temu sprzeciwił nie chcąc tracić dobrego dowódcy. Ponoć miał w tym względzie wsparcie w małżonce, którą z Haraldem łączyło coś więcej niż oficjalne stosunki. Mimo to Harald zbiegł wraz z wiernymi towarzyszami i skarbami, z których część zagarnął z cesarskiego skarbca.
Kiedy dotarł po długiej podróży na dwór Jarosława, książę Kijowa powitał go jak syna. Ale Harald Sigurdsson wcale nie zamierzał pozostać na służbie u kolejnego pana. Wrócił na Ruś Kijowską tylko po to, aby przygotować się do kampanii odzyskania tronu norweskiego. Ale to już zupełnie inna historia.
Źródła:
Krijnie Ciggaar, Harald Hardrada: His expedition against the pechenegs – file:///C:/Users/JA/Downloads/2116-4233-1-SM%20(1).pdf
https://www.medievalists.net/2021/12/harald-hardrada-byzantine-empire/
https://learnodo-newtonic.com/harald-hardrada-facts
O tym jak Harald Pięknowłosy został pierwszym królem zjednoczonej Norwegii
Sif. Złotowłosa żona Thora, nordycka bogini płodności i urodzaju
Kim były Norny dla wikingów? Czy były jak Mojry lub Rodzanice?
Jak świętowano pogańskie święto Jul? Czy było wikińskim odpowiednikiem Bożego Narodzenia?
Komentarze: 0
Logowanie:
Facebook