Epidemia dżumy w XIV wieku nie była jedyną znaczącą epidemią czarnej śmierci odnotowaną w historii ludzkości. Pierwsza pandemia wybuchła w Egipcie w 541 roku i została nazwana „dżumą Justyniana”. Szacuje się, że w szczytowym okresie zaraza zabijała od 5 do 10 tys. ludzi dziennie w samym Konstantynopolu!
Czarna Śmierć spustoszyła Europę w latach 1346-1353. Zginęło nie mniej niż 50 milionów ludzi, czyli ponad 60 procent całej populacji Europy w tym czasie. Wielu historyków uważa, że zaraza nadeszła ze stepów Azji Środkowej, rozległego trawiastego obszaru, który do dziś podtrzymuje jeden z największych rezerwuarów dżumy na świecie – miejsca, gdzie gryzonie żyją w dużej liczbie i zagęszczeniu.
Dżuma rozprzestrzenia się głównie poprzez ugryzienia pcheł zarażonych bakterią Yersinia Pestis (pałeczka dżumy). Pchły zazwyczaj żyją na małych zwierzętach takich jak szczury, świstaki i wiewiórki. Wśród tych wrażliwych żywicieli pojawiają się okresowo wybuchowe ogniska choroby, a ogromna liczba zwierząt ulega zarażeniu i umiera. Z tego powodu głodne pchły zwracają się w kierunku innych żywicieli, na przykład łatwo dostępnych ludzi.
W ciągu trzech do pięciu dni od ugryzienia pojawia się gorączka, ból głowy, dreszcze i osłabienie. W następstwie infekcji bakterie migrują wraz z krwią i chłonką do węzłów chłonnych objawiając się powiększeniem tych narządów, tak zwaną dymienicą. Powiększone węzły chłonne stają się bolesne (czasem wywołując przykurcze kończyny), miękkie (z powodu martwicy o mechanizmie zawału i zmian ropnych w centralnych jego częściach), a ich zawartość może ulec opróżnieniu przez samoistne przetoki. Bez szybkiej antybiotykoterapii aż 80 procent zakażonych osób umiera w ciągu pięciu dni.
Epidemia dżumy w XIV wieku nie była jedyną znaczącą epidemią tej choroby odnotowaną w historii ludzkości. Pierwsza pandemia wybuchła w Egipcie w 541 roku i została nazwana „dżumą Justyniana”. Szacuje się, że w szczytowym okresie zaraza zabijała od 5 do 10 tys. ludzi dziennie w samym Konstantynopolu! Ostatnia duża epidemia dżumy rozpoczęła się w rozdartej wojną prowincji Yunnan w Chinach, docierają do Hongkongu w 1894 roku.
Czy dżumy współcześnie już nie ma? Okazuje się, że nie została wyeliminowana do dziś, chociaż dzięki dostępności szczepionek i antybiotyków nie umiera na nią tak wielu ludzi. Ogniska dżumy nadal istnieją w Afryce, Ameryce Północnej i Południowej oraz w Azji.
W latach 2010-2015 odnotowano 3248 przypadków dżumy na całym świecie, w tym 584 zgony. Większość przypadków wystąpiła na Madagaskarze, w Demokratycznej Republice Konga i w Peru.
W lipcu bieżącego 2020 roku ostrzeżenie przed dżumą wydano na terenie Chin. Od 2009 roku rokrocznie odnotowuje się w Państwie Środka kilka przypadków zachorowań. Zdaniem ekspertów Światowej Organizacji Zdrowia bakteria wywołująca dżumę stanowi obecnie największe zagrożenie biologiczne w skali świata. Dlaczego, skoro umiera na nią tak niewielu? Niestety dżuma może być również bronią…
W 2015 roku z północnokoreańskiego ośrodka badawczego uciekł 47-letni naukowiec, który przekazał informacje, że Koreańska Armia Ludowa pracuje nad produkcją zmodyfikowanych, niezwykle odpornych patogenów Yersinia Pestis. Naukowiec ostrzegał, że to zagrożenie jest znacznie większe i groźniejsze od północnokoreańskiej broni atomowej, którą Kim Dzong Un skutecznie straszy cały świat.
Być może katastrofa jaką w szerokim zakresie, również społecznym i gospodarczym, jest COVID-19, to wcale nie najgorsza rzecz, która może nas spotkać. Za rogiem kryją się kolejne zarazy, a najgorsze, że mogą pojawić się nieprzypadkowo, jako zaplanowane narzędzie destabilizacji światowego ładu i porządku. Szaleńców jest wielu, a Ziemia tylko jedna…
Komentarze: 0
Logowanie:
Facebook