Średniowieczne miecze to rzadkie i cenne znalezisko, ale liczący 700-800 lat miecz z pochwą, to archeologiczna sensacja. W całej Europie istnieją tylko dwa takie zabytki. Kilka dni temu dołączył do nich miecz z ok. XII wieku wydobyty z Odry podczas modernizacji toru wodnego Świnoujście – Szczecin.
Na miecz natrafiono już w marcu, ale dopiero teraz został zaprezentowany. Aleksander Ostasz, Dyrektor Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu skomentował znalezisko: „Miecz jest zachowany nieomal całkowicie, z odłamanym czubkiem i niewielkim fragmentem sztychu, z którego zachowana część uległa zagięciu i rozerwaniu. Zachowana jest pozostała partia głowni, jelec i rękojeść z głowicą. Niemal ¼ zachowanej głowni tkwi od strony jelca we fragmencie skórzano-drewnianej pochwy. Zachowana długość całkowita okazu wynosi obecnie 108 cm”.
Archeolodzy ustalili, że broń pochodzi z lat 1170-1330. Oręż posiadała odłamany czubek, ale zachował się w bardzo dobrym stanie. Fragmenty pochwy przetrwały zapewne ze względu na beztlenowe środowisko, które sprzyja przetrwaniu materiałów pochodzenia organicznego.
Na terenach Polski znane są obecnie 192 okazy mieczy datowanych na X-XV wiek. W środkowoeuropejskich zbiorach znajduje się ich 478. To nieliczne znaleziska, jeśli weźmiemy pod uwagę zastępy rycerstwa średniowiecznego. Artefakty tego typu odnajdywane są najczęściej przypadkowo – na przykład bardzo podobny miecz znaleziony w Chrustowie, a właściwie wyorany na polu w 1966 roku. Do bardzo rzadkich należą miecze stwierdzone w zespole wraz z innymi zabytkami. Typ XII, do którego należy nasz miecz, był już odnajdywany na terenie Polski (17 egz.), Niemiec (20 egz.), Węgier (10 egz.) i Czech (9 egz.)
Średniowiecze było szczytowym okresem rozwoju mieczy europejskich. Jednocześnie wciąż używano form wczesnośredniowiecznych przy jednoczesnych próbach z nowymi typami, przystosowanymi do zmieniających się warunków ówczesnej sztuki wojennej. W rozwoju form głowni mieczy określono dwa kierunku uwarunkowane sposobem ich użycia w walce – cięcia i pchnięcia. Typ XII wraz z typami X i XIII stanowi kontynuację średniowiecznych okazów przystosowanych przede wszystkim do cięcia. Dopiero XIV wiek przynosi zmiany. Oprócz tradycyjnej formy przystosowanej do cięcia, znacznie dynamicznej rozwijała się forma umożliwiająca zadanie ciosu przez pchnięcie. Takie miecze miały większe rozmiary, często przekraczając długość 150 centymetrów. Innymi słowy, były zaledwie około 20 centymetrów krótsze od wojownika dzierżącego tę broń.
Warto dodać, że inwestycja „Modernizacja toru wodnego Świnoujście – Szczecin do głębokości 12,5 metra” przyniosła wiele innych znalezisk. W sumie z dna wydobyto już ponad 100 ton (!) różnego rodzaju obiektów. Nie wszystkie zostały jeszcze ujawnione przez archeologów.
Jeśli w najbliższym czasie będziecie brodzić gdzieś w płytkich wodach naszych jezior lub morza, spróbujcie rozejrzeć się za jakimś mieczem, zbroją lub armatą. Wiele takich cudów wciąż czeka na swoich odkrywców.
Komentarze: 0
Logowanie:
Facebook