Rola kobiety

Zazwyczaj święta nastrajają nas pozytywnie i nieco nostalgicznie. Adwent zwieńczony Bożym Narodzeniem to radosny okres, który kojarzy nam się również z jaśniejącym oseskiem bujającym się w kołysce. Swoją drogą Święta Kołyska zwana z łaciny Cunabulum Domini (Kolebką Pana) lub po prostu Praesepe (Żłóbkiem), przetrwała do naszych czasów. No, powiedzmy, że przetrwała, bo zostało z niej dokładnie pięć deseczek. Ale to opowieść na inna okazję.
Przypomnijmy sobie natomiast, że Pan Jezus pojawił się na świecie w wyniku niepokalanego poczęcia. To piękna idea, którą współcześnie ktoś twardo stąpający po ziemi być może nazwałby in vitro, ale ta obrazoburcza myśl jest nam oczywiście obca i niemiła. Zwykły człowiek musiał się jednak poczynać w sposób zgoła zwierzęcy i to właśnie chciałem Wam powiedzieć. Arystoteles wierzył, że płód powstaje z nasienia ojca i krwi menstruacyjnej matki, ale od jego czasów wiele się zmieniło. Przełom nastąpił pomiędzy XVII a XVIII wiekiem za sprawą Nicolasa Hartsoekera, który rozpowszechnił pogląd, że każde dziecko jest już ukształtowane i jedyne, co pozostało, to dorosnąć. Tak. W spermie byli bardzo mali ludzie, czy też małe postacie, łac. humunculus (człowieczek). Rolą kobiety było jedynie ponieść człowieczka do momentu pojawienia się na świecie. Kobieta generalnie była, delikatnie mówiąc, niedoceniania.