Przymierze okazało się bardzo trudne, ale ostatecznie Harald został jedynym władcą w 1047 r., gdy Magnus zginął podczas wyprawy wojennej, którą obaj podjęli przeciwko Danii. Przez następne 15 lat Harald starał się odebrać tron duński Swenowi II Estrydsenowi, aż wreszcie po klęsce Swena w bitwie pod Niz (1062 r.) obaj przywódcy uznali się wzajemnie za władców swoich krajów. Harald spierał się także z papieżem Aleksandrem II i Adalbertem, piastującym stanowisko arcybiskupa Bremy i wikariusza cesarza rzymskiego dla krajów skandynawskich. Sigurdsson bardzo przebiegle zantagonizował obu prałatów utrzymując niezależność kościoła norweskiego.
W trakcie kolejnych wypraw wojennych norweski król powiększył kolonialne posiadłości Norwegii na Orkadach, Szetlandach i Hebrydach, aż ostatecznie podjął próbę podboju Anglii (1066 r.), sprzymierzając się ze zbuntowanym hrabią Tostigiem przeciwko nowemu królowi angielskiemu, Haroldowi II Godwinsonowi. Hrabia był bratem angielskiego władcy, zatem wierny rodzinnej krwi król spróbował przekupić Tostiga oferując mu jedną trzecią część królestwa.
W angielskich kronikach zapisano, że Tostig zapytał wtedy swego brata i króla, co zamierza zaproponować norweskiemu władcy, na co ten odparł: „Sześć stóp ziemi, albo trochę więcej, ile będzie potrzebował, bo to ponoć postawny mężczyzna”. Król Godwinson nawiązywał oczywiście do potężnej postury Haralda, który mierzył ponad dwa metry wzrostu.
Wojna była nieunikniona. We wrześniu 1066 roku Harald III przybił do północnego wybrzeża Anglii z flotą trzystu statków, na których znajdowało się około 11 tysięcy wikingów. Armia Hardrady została dodatkowo wzmocniona siłami zwerbowanymi przez wspomnianego Tostiga Godwinsona, ale zasoby angielskiego króla były jeszcze większe. Anglosaskie wojska liczyły ok. 15 tysięcy wojowników.
Armada wikingów popłynęła w górę rzeki Ouse i po krwawym starciu z Morcarem, hrabią Northumberland, w bitwie pod Fulford zajęła York. Anglosaski król miał teraz dylemat, czy maszerować na północ i stawić czoła Hardradzie, zanim ten umocni swoje panowanie w Yorkshire, czy też pozostać na południu i przygotować się na inwazję, której spodziewał się z Francji ze strony Wilhelma, księcia Normandii, kolejnego pretendenta do tronu Anglii.
Będąc człowiekiem czynu wybrał pierwszą opcję i w niezwykłym tempie dotarł na miejsce postoju norweskiego najeźdźcy i jego wojska. Anglosaska armia króla Harolda przebyła trasę z Londynu do Yorku, czyli blisko 300 kilometrów, w zaledwie 4 dni! Szybkość przemarszu całkowicie zaskoczył wikingów Haralda Sigurdssona. Rankiem 25 września oddziały króla Harolda ruszyły w dół zbocza, prosto na siły wroga, z których wielu pozostawiło swoje zbroje na statkach. Miejscem historycznego starcia stała się wieś i przeprawa zwana Stamford Bridge, zaledwie około 8 kilometrów od Yorku.
Zacięte walki trwały niemal cały dzień. Topór zderzał się z mieczem, a miecz z toporem. Ale gdy zasieczony został Tosting, jego wojska poszły w rozsypkę. Wkrótce padł również norweski król ugodzony strzałą w szyję i w końcu mur tarczowy wikingów runął. Rozpoczęła się rzeź. Później naliczono blisko 4 tysiące trupów wikingów. Wielu został zabitych próbując uciec z pola walki i dotrzeć do okrętów, co było niełatwe, bo musieli przebyć niemal 20 kilometrów poganiani mieczami Anglosasów. Część potonęła już na brzegu lub została zabita bezpośrednio przy statkach. Armia najeźdźców została praktycznie unicestwiona.
Ale król Harold okazał łaskę skrwawionym niedobitkom, które zdążyły schronić się na statkach. Po przyrzeczeniu, że wikingowie więcej nie pojawią się na angielskiej ziemi, pozwolił im odpłynąć. Przeżył również syn zabitego króla Norwegów, Olaf. Sprawnych do wiosła wojowników pozostało tak mało, że byli w stanie obsadzić jedynie 24 statki z wielkiej armady liczącej pierwotnie 300 drakkarów. Olaf i resztki armii Haralda popłynęli do Norwegii.
Zaledwie 3 dni później Wilhelm Zdobywca wylądował na południowym wybrzeżu Anglii ze swoją normańską flotą inwazyjną.
Źródła:
Krijnie Ciggaar, Harald Hardrada: His expedition against the pechenegs
https://www.medievalists.net/2021/12/harald-hardrada-byzantine-empire/
https://learnodo-newtonic.com/harald-hardrada-facts
Komentarze: 0
Logowanie:
Facebook