4 września 1622 roku flota Nowej Hiszpanii składająca się z dwudziestu ośmiu statków opuściła Hawanę i popłynęła do Europy. W ładownicach okrętów znajdowało się bogactwo dawnych imperiów; srebro z Peru i Meksyku, złoto i szmaragdy z Kolumbii, perły z Wenezueli. Każdy statek miał na pokładzie nie tylko załogę, ale również żołnierzy, pasażerów oraz zapasy niezbędne do udanego, długiego rejsu.
5 września przepływając między półwyspem Floryda a Kubą i wyspami Bahama, hiszpańską armadę zaatakował huragan. Rankiem następnego dnia osiem statków leżało na dnie oceanu, a pozostałe zostały rozproszone od Markizów po wyspy Dry Tortugas. Wśród ofiar żywiołu znalazł się Nuestra Señora de Atocha – trzymasztowy, wojenny galeon wyposażony w dwadzieścia dział. Mierzący 31 metrów statek należący do Srebrnej Floty miał na pokładzie nie tylko załogę, wojsko i broń. Przede wszystkim wiózł bajeczny skarb.
Silnie uzbrojony Nuestra Señora de Atocha płynął jak tzw. Amlirantre, czyli tylna straż floty, a dla dodatkowej ochrony galeon nosił nazwę jednej z najświętszych kapliczek w Madrycie. Okręt został zbudowany dla Nueva España w Hawanie w 1620 roku. Wyporność skonstruowanej z twardego mahoniu jednostki wynosiła aż 550 ton przy całkowitej długości ponad 31 metrów, szerokości blisko 10 metrów i 4 metrach zanurzenia. Atocha miał wysoki kasztel rufowy i typowy wygląd galeonu z początku XVII wieku.
Na podróż powrotną do Hiszpanii Atocha został załadowany skarbami, które nawet dziś budzą podziw. Było to 24 ton srebra w 1038 sztabach oraz blisko 180 tysięcy (!) srebrnych pesos. Do tego 1200 funtów innych wyrobów ze srebra, 582 sztaby miedzy, 125 sztab złota, biżuterii i złotych monet, a także niesłychanej piękności szmaragdy i inne kamienie szlachetne. Poza kosztownościami załadowano 350 skrzyń indygo oraz 525 bali tytoniu. Na pokładzie ukryto też kontrabandę, na przykład nieoznaczone sztaby złota. Legalne złoto należące do hiszpańskiej korony posiadało oznaczenia mówiące o ilości karatów oraz znaki mennicze świadczące o uiszczeniu 20 proc. podatku. Ale Hiszpanie z Nowego Świata dbali głównie o pomnażanie swojego prywatnego majątku, dlatego przemycali kosztowności nieujęte w rejestrach.
Nuestra Señora de Atocha zatonęła z 265 osobami na pokładzie. Przeżyło tylko pięciu rozbitków, którym udało się przytrzymać kikuta złamanego masztu. Była to jedyna część wraku pozostająca nad wodą. Ocalałych z katastrofy szczęśliwie wyłowiono, ratownicy próbowali również odzyskać cenny ładunek, ale głębokość wody wynosząca w tym miejscu około 17 metrów, była zbyt duża, aby to się udało. Hiszpanie opuścili wrak, zaznaczając wpierw jego pozycję i popłynęli na ratunek załogom z Santa Margarity i Nuestra Señora del Rosario – innym galeonom, które zatonęły podczas huraganu.
5 października przyszła kolejna nawałnica i jeszcze bardziej zniszczyła pozostałości Atochy. Przez następne 60 lat Hiszpanie próbowali odnaleźć pozostałości statku, ale mimo że znali jego przybliżoną pozycję, nie natrafili na galeon i bezcenną zawartość ładowni. Późniejsze badania wykazały, że budowniczowie Nuestra Señora de Atocha dopuścili się kilku poważnych błędów wykonawczych, co wpłynęło na właściwości wytrzymałościowe statku i sztywność kadłuba. Czy to znaczy, że Atocha została wreszcie odnaleziona? To już temat na następna opowieść, bez wątpienia jeszcze bardziej emocjonującą. Zaglądajcie na Nihil Novi!
Komentarze: 0
Logowanie:
Facebook