Uparte dziecko. Bajka 18+

„Było sobie raz uparte dziecko, co nie chciało słuchać swojej matki. Nie podobało się to Panu Bogu, zesłał więc na dziecko chorobę, której żaden lekarz nie umiał wyleczyć, i wkrótce zmarło. Kiedy włożono je do grobu i przykryto ziemią, nagle wyciągnęła się w górę rączka i sterczała nad mogiłką. Chociaż wpychano ją wciąż z powrotem i przysypywano świeżą ziemią, rączka coraz to się z grobu wysuwała. Wreszcie matka musiała przyjść z rózgą i dać nią dziecku po ręce. Dopiero wtedy schowało rączkę i leżało już potem spokojnie pod ziemią.” 

Powyższa opowiastka pochodzi z przytaczanych już wcześniej na Nihil Novi baśni braci Grimm. „Kinder- und Hausmärchen” to dzieło, którego pełne wydanie ukazało się w 1857 roku. Ale Jakub Grimm (1785-1863), filolog niemiecki, twórca germanistyki i jego brat Wilhelm (1786-1859), również filolog, pierwsze wydanie baśni opublikowali już w latach 1812-1815. 

Zebrane przez braci opowieści okazały się dla czytelników szalenie interesujące, stąd pojawiła się potrzeba uzupełnienia i kolejnych wydań. Kanoniczny zbiór z 1857 roku stał się podstawą wielu wydań, w tym „Baśni dla dzieci i dla domu”, z którego pochodzi powyższa, jakże urocza opowiastka. 

Dwutomowe wydanie różni się od wielu wcześniej publikowanych w Polsce, ponieważ nie zostało odarte z patyny czasu i nie przefiltrowano go przez niszczący surową, ale autentyczną treść dydaktyzm. Być może dosadność baśni „Uparte dziecko” (Das eigensinnige Kind) dziś nas przeraża, ale trzeba pamiętać, że historie spisane przez braci Grimm powstawały w zupełnie obcych nam czasach, rzeczywistości, odmiennych norm i pojęć – stąd wartościowy, interesujący dla nas walor poznawczy. Jak dziś czułoby się dziecko, któremu opowiedzielibyśmy, bez wygładzania, powyższą baśń? 

Autorem rycin do zbioru jest Otto Ubbelohde. Żyjący na przełomie XIX i XX wieku niemiecki twórca zaliczał się do kręgu artystów secesji. Znany był głownie jako autor pejzaży i martwych natur. Ilustracją „Upartego dziecka”, którą możemy tu podziwiać, jest oczywiście dziełem Otto Ubbelohde’a. 

Dzieło braci Grimm zostało w 2005 roku wpisane na Światową Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Przetłumaczone na ponad 160 języków i jest współcześnie, obok Biblii Lutra, najbardziej znanym dziełem niemieckiej kultury.

Źródła:
Baśnie dla dzieci i dla domu, Wilhelm i Jakub Grimm, przekład Eliza Pieciul-Karmińska, Media Rodzina 2010